تاثیر ترکیبی ورزش های هوازی و بی هوازی بر کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی

زمینه و هدف: با توجه به اثر عوامل تنش زای مختلف برجسم روان بیماران همودیالیزی، در این مطالعه به منظور مقابله با اثر این عوامل به تاثیر ترکیبی ورزش های هوازی و بی هوازی بر کیفیت زندگی این بیماران پرداخته شد. روش بررسی: این تحقیق یک مطالعه ی نیمه تجربی از نوع قبل و بعد با دو گروه مقایسه بود. نمونه های پژوهش شامل 74 بیمار بود که از دو مرکز همودیالیز وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زنجان به روش نمونه گیری آسان در سال 1391 انتخاب و با شیوه ی تخصیص تصادفی به دو گروه مقایسه تقسیم شده بودند ابزار گردآوری داده ها فرم کوتاه پرسش نامه ی کیفیت زندگی در بیماری های کلیوی (kdqol-sf) بود. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین و انحراف معیار کیفیت زندگی قبل از مداخله در گروه ورزش های ترکیبی 56/15±7/47 و در گروه ورزش های هوازی 51/11±1/41 بود. اما بعد از مداخله میانگین و انحراف معیار کیفیت زندگی در گروه ورزش های ترکیبی به 06/28±1/77 و در گروه ورزش های هوازی به 78/12±4/56 با اختلاف آماری معناداری افزایش یافت (0001/0>p). علیرغم تاثیر مثبت انجام هر دو نوع ورزش هوازی و ترکیبی در افزایش کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی، تاثیر انجام ورزش ترکیبی حین دیالیز در بالا بردن سطح کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی بیشتر از ورزش هوازی بود. نتیجه گیری: با استفاده از نتایج حاصل از این پژوهش می توان از ورزش های هوازی و به خصوص ورزش های ترکیبی در حین همودیالیز جهت افزایش کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی استفاده نمود.